Ένα ερωτικό ποίημα για το καλοκαίρι, του Γιώργου Βέλτσιου..
Κι αν πω την ιστορίατα ενδιάμεσα αν πω
τα κόλπα
Κι ολόκληρες τις πράξεις τις αισχρές
αν περιγράψω επακριβώς
με των χεριών μου την ευκρίνεια
εάν διαπλάσω τις γραμμές και τις καμπύλες
με όλη μου τη μαστοριά
στη γλυφή και τη γλώσσα
την άλλη τέχνη, της αφής
αποσιωπώ
και στους τριγμούς της κλίνης
-πόσων και πόσων κρεβατιών φωνή –
δεν επιτρέπω να ενοχλήσουν
τα αυτιά των κυριών
Το βράδυ εκείνο
που ολόκληρο το ύποπτο ξενοδοχείο θορυβούσε
κι εσύ, η πρώτη, αέρινη
η πιο γυμνή κι απ’ το γυμνό φως
που άφησα επίτηδες για να σε βλέπω
διηύθυνες ολοζώντανη
τη μουσική των δωματίων
Από τη ποιητική συλλογή «Στην εκταφή οι εραστές αναγνωρίζονται από τα δαχτυλίδια», εκδόσεις Καστανιώτη 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου