Η αντίδραση της σήψης
«...δρόμοι λατρεία της φθοράς και οσμή φαινόλης.» Δ. Καψάλης.
Ξέρω
πώς φτάσαμε ως εδώ. Στηρίξαμε τις ελπίδες μας στη διακήρυξη των
δικαιωμάτων του ανθρώπου και ύστερα κάναμε δικαίωμα την κατανάλωση.
Χωρέσαμε τον κόσμο σε ένα κουτί με χαμηλές θερμοκρασίες έτσι ώστε το
νεκρό σώμα του να διατηρηθεί για λίγο ακόμη. Ότι ανεβάζει τη θερμοκρασία
είναι ανεπίτρεπτο εδώ! Η θέρμη, το συν (+) των καιρών μας, νοσεί κάθε
κύτταρο της τόσο καλά γυαλισμένης επιφάνειας των πραγμάτων. Μαζί και
εμάς…
Γυρνάνε το λοιπόν οι
δείκτες και ως οι αρτιότεροι λάτρες της φθοράς ερμηνεύσαμε το
περισσότερο του κόσμου. Τα κουτιά μας πλέον δεν βαστούν! Δεν βαστά και η
πλάτη να τα κουβαλά και ψάχνει κάποιον άλλο. Κανείς όμως δεν θρέφει
αυτές τις διαθέσεις… Η μοναξιά ξεδιπλώνει το μεγαλείο της… Ποιος είναι
υπεύθυνος για όλα αυτά? Και πού είναι αυτός που θα μας πάρει από ‘δω!
Λαμπρά
το δεύτερο λοιπόν μυαλά, γνωστοποιούν πως θέλουν να αλλάξουνε τη ρότα,
τη ροή των γεγονότων. (Δεν αναφέρομαι σε εκείνους που προσπαθούν να
αποκρύψουν τη κατάντια των μαζών, να την εξευγενίσουν ή να την
χαλιναγωγήσουν. Αυτοί και τα κοπάδια τους ας σταματήσουν εδώ, δεν
αφορούν αυτούς αυτές οι λέξεις.) Σταματώ να τους αναγνωρίζω. Διοχετεύουν
την ενέργειά τους στο να μεταφέρουνε τη σήψη των καιρών, να σημειώσουν
τα κακώς κείμενα και ύστερα να αναπαυτούν αμέριμνα στην αγκαλιά της
αγαπημένης τους, «εγώ τα έλεγα», ψύξης. Τι και ποια ζωή όμως μπορεί να
εμπνεύσει το κάθε πεθαμένο; Τι προσδοκούν από μια αντίδραση στη σήψη;
Έτσι,
το τρίτο μου λοιπόν, τραβάμε κατηφόρα. Όλοι αυτοί οι ειδήμονες αναλυτές
των κοινωνικών διαδικασιών ας αφήσουν τη μιζέρια στην τέχνη, που μόνο
αυτή ξέρει να τη παρουσιάζει ως έχει και να τους ξεγυμνώνει μαζί με τον
καθωσπρεπισμό των ευγενών τους τρόπων. Το ότι διαισθανθήκαμε τη φύση των
δομών, δεν είναι αρκετό. Ας σταματήσουμε να ζητάμε από όλους τους
άλλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Δεν ζητάμε τίποτε και από κανέναν.
Η ζωή μας ανήκει. Δεν διαμαρτυρόμαστε, δεν είμαστε «διαμαρτυρόμενοι
πολίτες», τραβάμε από την άλλη! Είμαστε εδώ και ζωντανοί! Αναζητούμε τη
δημιουργία, το συν του καθενός για να γεμίσουμε με περισσότερο χρώμα το
ποιόν και τους δρόμους μας. Ψάχνουμε μουσικές να μαζέψουμε τις παρέες
μας, να πιούμε και να γλεντήσουμε. Να γλεντήσουμε με την τέχνη μας τη
ζωή και το θάνατο! Διψάμε και μόνο αυτή μπορεί να μας ξεδιψάσει.
spoudis
Το σχέδιο παραχωρήθηκε ειδικά από ένα koukouroukou...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου