Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ

Αναρτήθηκε από liza στις 3/26/2010

'Aργησα να έρθω,αλλά πάντα είσαι εκεί και με περιμένεις.Θεατής της ζωής,μοναχικός,με πρόσωπο που το βαθαίνουν οι ρυτίδες.Μόνο τα μάτια σου δεν γέρασαν ποτέ.Γαλανά και λαμπερά έμειναν πάντα νεανικά και ονειροπόλα.Μέσα  σε αυτά τα γαλανά μάτια,έκλεινες όλα σου τα αισθήματα.Οι ιστορίες σου αστείρευτη δύναμη ζωντάνιας και κουράγιου.Γνώστης των μοναχικών δρόμων της καρδιάς,έβλεπες μέσα από τον πόνο,την ερημιά,την παραίτηση.Μέσα στα χρόνια της μοναξιάς σου,βρήκες τρόπους να προστατεύεις την καρδιά σου.Κανείς,μου έλεγες δεν μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις ενοχές.Μπορεί να προσπαθήσει,αλλά μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματα μας.Κανείς δεν ξεφεύγει απο το παρελθόν του.Βρίσκεται πάντα πίσω μας σαν σκιά και ορίζει τα βήματά μας.Η δική του αγάπη,όμορφη,άγρια,αδάμαστη και άστατη.Η θάλασσα.Την κοίταζε και μονολογούσε:Η πλανεύτρα ήξερε οτι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν την σχέση τους απο εκεί που την άφησαν χρόνια πρίν,γιατί ειχε πια γεράσει.Η αδυναμία ήταν μια λέξη που δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό του.Φεύγοντας πήρα μαζί μου τα λόγια σου.Σε ποιά εγκατάλειψη αφέθηκες?Ποιά αντίστροφη μέτρηση ακολουθούν τα βήματά σου?Η ζωή έχει εκπλήξεις και η τύχη πολλά γυρίσματα.