Ερήμην της μεταφυσικής άπλετου σώματος

Κάλπικος καλπάζει ο λόγος της ειρωνείας, τον εαυτό της ξεγελάει η εξομολόγηση μέσα στο Ποίημα

ο στίχος σου ο πεντακοσιομέδιμνος λέξη ζευγίτης

συνειδητή παρήχηση σκιρτήματος συμβολισμών

που άνοιξε τα χρώματα στο φόρεμα της άνοιξης,

που άκουσε τον άνεμο πρωθύστερης έπαρσης,

που στης πράσινης θάλασσας το κατωσέντονο

στρώνει σιωπή υποτείνουσα ιωβηλαίου καταπέλτη

Κάλπικος καλπάζει ο λόγος της ειρωνείας

τον εαυτό της ξεγελάει

 η εξομολόγηση στην ενδοχώρα του Ποιήματος

αδύνατον να παραδεχθείς την Ομοιοκαταληξία

συγκαλυμμένου ρεμβασμού

κι απεγνωσμένα από τότε

άλλος προφήτης Ηλίας στίχος

προνομιακός αφηγητής φωτιάς,

προβάρει τη μηδενική εστίαση της δυνατής κραυγής του

στ’ αργυρό δισάκι εσωτερικού μονόλογου

ερήμην της μεταφυσικής άπλετου σώματος 

Τάσος Κάρτας, Έρμαιο Επέκεινα Λερναίας Εμμονής Χρυσηίδων Ρέμβης (Από μηχανής Θεοί λέξεων Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας)

[Τόσα χρόνια μέρες καινύχτες και πορφυρά μεσημέρια, γράφω και ξαναγράφω αυτό το Φαύλο Δούρειο Στίχο,λευκή και απρόσιτη παρομοίωση στ’ αναφορικό φεγγαρόφωτο σαν την αμείλικτησιωπή, απλή σκέψη πτερόεντος λόγου άμεμπτων συμβολισμών Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας,αναστενάρισσα στον πόθο μιας στιγμής]

 

Αναρτήθηκε από Tasos Kartas στις 8:36 μ.μ.