Θαλασσοταραχή: Αγάπη και Κτητικότητα

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Αγάπη και Κτητικότητα

Και σταθείτε ο ένας πλάι στον άλλο,

αλλά όχι υπερβολικά κοντά,

διότι οι κολόνες του ναού στέκουν χωριστές,

και η βελανιδιά με το κυπαρίσσι δε φυτρώνουν

το ένα στη σκιά του άλλου.

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Έχω ένα φίλο που δεν μπορεί να είναι φίλος μου πια. Για την ακρίβεια δεν μπορεί να είναι φίλος κανενός. Τον ζηλεύει υπερβολικά η γυναίκα του ! Είναι τέτοια η κτητικότητα της που τον θέλει αποκλειστικά δικό της. Θέλει να έχει απόλυτο έλεγχο πάνω του. Δε θέλει να τον μοιράζεται με κανέναν.

Είναι πολύ φυσικό να θέλεις να μοιράζεσαι τη ζωή σου και τον εαυτό σου με τον σύντροφο σου. Είναι φυσιολογικό να θέλεις να αισθάνεσαι κοντά με τον άνθρωπο σου, να θέλεις να παίρνεις και να δίνεις αγάπη. Το πρόβλημα αρχίζει να υπάρχει όταν προσπαθούμε να μετατρέψουμε αυτή την αγάπη σε πλήρη και αποκλειστική απασχόληση. Όσοι επικεντρώνουν την αγάπη τους σε ένα μόνο πρόσωπο έχουν πρόβλημα σχέσεων γενικά.

Θα έπρεπε να είναι ανακούφιση μάλλον, παρά απειλή το να ανακαλύπτουμε πως εκείνοι που αγαπάμε έχουν την ικανότητα να αγαπούν κι άλλους ανθρώπους και να αγαπιούνται από αυτούς. Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες που έχουν ενδιαφέροντα πέρα από εμάς. Αν τους αγαπάμε αληθινά, θα έπρεπε να είμαστε χαρούμενοι που είναι αυτάρκεις και αυτοδύναμοι.

Είμαστε πραγματικά ικανοί να αγαπάμε πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μειώνεται ή μοιράζεται η αγάπη που δίνουμε. Στην πραγματικότητα όσο περισσότερες εμπειρίες πραγματικής αγάπης έχουμε, τόσο περισσότερα μπορούμε να προσφέρουμε στην προσωπική μας σχέση. Η αγάπη δεν ξεθωριάζει όταν μοιράζεται αλλά γίνεται πιο φωτεινή. Και σίγουρα η ποιότητά της βελτιώνεται με την πείρα.

Η αγάπη είναι άρρηκτα δεμένη με την αυτοπραγμάτωση. Ολοκληρωνόμαστε μόνο μέσα από δικές μας προσπάθειες. Οι νευρωτικές ανάγκες υποδηλώνουν κενά, τα οποία θεωρούμε ότι μόνον ένας άλλος μπορεί να καλύψει. Αγαπώ σημαίνει στέκομαι στα δικά μου πόδια, υπολογίζω τον εαυτό μου, χαράζω τον δικό μου δρόμο. Κάποιες φορές, μπορεί να χρειαστούμε την βοήθεια των άλλων, αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς να ικανοποιήσουν ανάγκες που είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη να ικανοποιήσουμε.