Καταγραφή

να με βρεις
μ’ έναν ουρανό σε θερμοκρασία δωματίου
και θολωμένο μυαλό
je crois endendre encore
σαν τα μεγάλα φανάρια των δρόμων
απ’ το ένα χρώμα στο άλλο

κάποιο φεγγάρι στη χάση του
αν το κοιτάξεις
κάτι βλέπεις
δεν μιλάς
ακουμπάς στο ποτό
ξεχνιέσαι -
που και που
πονάς

δύω
όπως φτάνω στο τέλος
όπως διχοτομείται το δύο
στα συνθετικά του
ένα κι ένα
επιστρέφοντας ξανά
στη μοναξιά
του ενός

τώρα μόνος μου τα λέω στης ζωής μου το δειλινό

η δύση μιας Δύσης
από χρόνια νεκρή
κάτι βλέπω
δεν μιλώ
έκφυλος μιας εποχής
στο πιο δυτικό σημείο
του ορίζοντα



[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΛΥΚΟS]